Waarom fietsen mannen vaak met één hand op de rug? Meestal is de hand als slappe vuist tegen de onderrug gedrukt. Vrouwen doen dat nooit. Volgens mij is het ook typisch iets voor Nederlandse mannen. In Frankrijk zie je kerels alleen een berg op fietsen, dat is echt het verstandigst met twee handen op het stuur, en in de rest van Europa wordt nauwelijks gefietst. Behalve in een aantal grote steden als Londen waar je tegenwoordig met een chipcard fietsen kunt huren voor korte ritjes. Maar ik verwacht niet dat Londenaren het aandurven hun fiets met één hand op de rug tussen bumper-aan-bumper rijdende taxi’s te manoeuvreren.
Ik heb ooit eens gehoord dat de gewoonte komt door de kratjes bier die mannen normaliter achterop de bagagedrager hebben staan. Zou kunnen. Toch gaat het hier meestal niet om het type Joviale Bierdrinker, maar om mannen van vijftig met een volkstuintje of sportieve veertigers. Bij die met het volkstuintje kan ik me wel voorstellen dat hij elke dag een verrassingsbosje wortelen, bietjes of dahlia’s voor zijn vrouw meeneemt naar huis en dat de keren dat er niks klaar was om geoogst te worden, de verrassingshand toch automatisch op de verstopplek achter de rug zat. Maar de sportieve veertiger?
Eigenlijk heeft het ook wel iets vertrouwds, die Hollandse man, fietsend met één hand op de rug. Liefst op de dijk, tegen de wind in, rug gekromd, gezicht iets opzij gedraaid. Zet deze man in Londen op zijn Batavus en hij komt ongeschonden op de plek van bestemming. Met als verrassing een bosje bloemen voor mevrouw.
